فاجعه فرار جوانان را جدی بگیرید

فرار و بی‌مهری  جوانان نسبت به آینده کشور بیش از هرزمانی دیگر افزایش یافته است. هزاران جوان درسال جاری افغانستان را برای رسیدن به کشورهای اروپایی و امریکایی تا اکنون ترک گفته  اند و این روند متاسفانه هنوز هم ادامه دارد. افغانستان کشوری است که بیشترین نیروی جوان را دارد و لی کم ترین استفاده از جوانان برای آبادانی کشور صورت می گیرد.

براساس گزارشها مشکلات اقتصادی، گسترش نا امنی و بیکاری ازجمله عوامل اساسی در فرار جوانان از کشور به شمار میروند. سرمایه گذاری  روی جوانان  میتواند زمینه توسعه اجتماعی واقتصادی را در کشور فراهم سازد.

­­اگر رهبران حکومت وحدت درقسمت کاریابی  ومشارکت جوانان گام های عملی را نبردارد ممکن این نیرو بجای توسعه  به بی ثباتی وناامنی  این کشور کمک  کند.

این درحالی است که  صندوق جمعیت سازمان ملل متحد درافغانستان قبلاً گفته بود که  ایجاد فرصت های  کاریابی  برای جوانان  همراه  با ادامه  خدمات صحی  وآموزشی باید دراولویت برنامه های دولت افغانستان  قرار گیرد.

با این حال براساس پالیسی ملی جوانان افغانستان تمام سکتورهای دولتی موظف اند که زمینه های کاریابی را برای جوانان فراهم سازد و باید این مساله به صورت جدی دنبال گردد.  

از سوی دیگر محمد اشرف غنی رئیس جمهور کشور در نخستین روزهای  کاری اش گفته بود که حکومت  افغانستان فراهم  ساختن زمینه کاریابی  برای جوانان  ر ا درخط مقدم برنامه های کاری اش  قرارداده است  و حکومت درنظر دارد  میان بخش های  سیاسی  واقتصادی  مناسباتی را ایجاد کند تا از امکانات  مالی  این دوبخش  برای بهبود زمینه کاری  جوانان  استفاده شود. اما حالا از عمر حکومتی وحدت ملی یک سال می گذرد.

تا اکنون جوانان افغانستان شاهد هیچ گونه برنامه عملی از سوی حکومت نبوده اند. هنوز جوانان نسبت به آینده کشور امیدوار اند و میگویند که تا دیر نشده رهبران حکومت وحدی ملی، چاره‌اندیشی اصولی و اجرای برنامه‌های ضربتی به‌منظور مهار بحران موجود و دمیدن روح امید برای جوانان، سیاست فرار به جلو را مانع شده  و طی اقدامات عاجل به گسترش امنیت، اجرای عدالت و اهتمام به مطالبه مردم روی‌آورند تا آثار ملموس امنیتی- اقتصادی در زندگی آحاد افغان‌ها داشته باشد.

 ما از همکاران بین‌المللی و نیز هواداران گفتمان آبادانی در جهان می‌خواهیم که حکومت افغانستان را در قسمت شغل زایی برای جوانان افغان همکاری نموده  و دستاوردهای داخلی و خارجی در افغانستان را نگذارند که این دولت به باد دهد.

اگر جامعه جهانی دست‌به‌کار نشود بدترین مصیبتی که ممکن است یک ملتی ببیند درراه است. دیگر هیچ‌کسی به این وطن امید نخواهد بست، هیچ مدل نظام و حکومتی قادر به اداره آینده این کشور نخواهد بود و درعین‌حال مردم به تمام مدل‌های نظام سیاسی فرهنگی در جهان بی باور خواهند ماند.

همه این امور باعث خواهد شد که افغانستان با قبول همه زحمات به کشورهای دیگر به‌ویژه اروپا پناه ببرند و این می‌تواند تبعات دیگری در آینده جهان و افغانستان داشته باشد.

جوانان حکومت  وحدت ملی  انتظار  دارند که به تعهدات خود درعرصه های مختلف  به خصوص  به جوانان  که بزرگترین  سرمایه کشور اند باید تلاش  های را برای  توقف  روند فرار جوانان و  وزمینه کاریابی مهیا سازد وسرمایه گذاری  بالای این نسل  میتواند امنیت  اجتماعی و  اقتصادی را ببار آورد و از فاجعه فرار جوانان کاسته شود.

 با برداشتن برنامه های زیربنای برای جوانان افغانستان از وسوسه فرار آنان به کشورهای اروپایی و امریکایی جلوگیری کرده و فضای کار را در کشور مساعد سازد.