پیام نخبگان برای جوانان

عبدالولی یوسفی، معاون فرهنگی در سازمان ملل متحد

در اوضاع بحرانی فعلی کشور،يک عده جوانان دستخوش يأس ونوميدی گرديده اند وپناه بردن به آغوش غرب رايگانه راه حل معضلات خود ميدانند، درين ميان موقف جوانان مخلص ومتعهد کاملاً روشن ومشخص است، آنان همه جريانات بحرانی فعلی را در کشورتحليل نموده. با اميد وباور به مستقبل وفردا های روشن،پيروزمندانه در مسير بلند بردن اگاهی گام های متين واستوار خود را بر ميدارند وبه پيش ميروند.

افغانستان در شرایط فعلی به جوانان مستعد و کارا ضرورت دارد، در وضعیت فعلی که تمام جوانان مستعد راهی دیار مهاجرت میباشد دیگر کسی نخواهد بود تا این کشور را از وضعیت بحران بیرون آورد.

تمام کشور های جهان از چنین حالت های بحرانی گذشته اند اما این جوانان بودند که کشورهایشان را نجات داده اند و به افتخارات بلند نایل آمده اند.

جوانا مستعد (رهبران آینده کشور) میتوانند برای سایر جوانان کشور خود زمینه ها و فرصت های آموزش، پرورش، مشارکت وهمکاری بین جوانان، آگاهی، آزادی های موجه و رقابت های سالم را مساعد و روحیۀ وطنپرستی را بین جوانان و دولت تقویت نمایند تا دولت به این نتیجه برسد که بالای جوانان سرمایه گذاری نماید و جوانان هم دوشادوش با بزرگان در راستایی بازسازی و تامین امنیت گام های موثر را بردارند .

با بلند بردن سطح ظرفیت های کاری سهم جوانان مسلکی و متخصص در امر بازسازی کشور باعث میشود که در آینده یک افغانستان رو به ترقی و انکشاف امیدوار باشیم بدون در نظر داشت نقش جوانان در کشور قادر نخواهد شد که وطن را به سوی ترقی وتعالی بکشاند..

اگر ما جوانان در شرایط فعلی که وطن ما قراردارد فریضه وجدانی خویش را ادا ننمایم نه تنها یک گناه بزرگ را در مقابل انسانیت،جامعه وسرزمین مقدس خویش مرتکب شده بلکه زیربنای آینده خویش را نیز ویران نموده ایم. پس لازم است که تمام جوانان کشورما که در فکر ترک این دیار میباشند مسولیت های فوق را با خردمندی مد نظر گرفته وانها را رعایت نماید تا در بطن جامعه از جایگاهی خاصی اجتماعی برخوردار گردند.

عزت الله اکبری، د ژورنالیزم او اړیکو کارپوه

که چیرته د هیواد دغه کړکیچن حالت ته و ګورو نو ځوانان هم ندی ملامت چی بهرنیو ملکونو ته ځی، ځکه دلته زمونږ حکومت هغه څه چی زمونږ د ټولنی وګړی ورته اړتیا لری لکه: امنیت، ښوونه او روزنه، کار او د ځوانانو د پرمختګ لپاره کومه لاسته راوړنه او امید واری نلری نو ځکه ډیری ځوانان له دی ملکه د تیښتی په حالت کی دی؛ ورځ تر بلی خپل

هیواد پریژدی او بهرنیو هیوادونو ته سفر کوی .

بل دا چی خلک نور د ملی وحدت په حکومت بی باوره شوی دی ځکه فساد په دی حکومت کی اوج ته رسیده لی دی کار اهل کار ته نه سپارل کیژی، ګاونډی هیوادونه زمونږ په جنګ ځپلی هیواد کی تر بل هر وخت ډیره لاس وهنه کوی او ځوانان هم دلته هیڅ د ځان د پرمختګ لپاره کومه لاره نه وینی، بهرنی هیوادونه هم کوښښ کوی چی زمونږ ځوانان جذب او یوه ښه کاری نیرو د خپل ځان لپاره جوړه کړی. هغه سرمایه چی دوی په دی څو کلونو کی لاس ته را وړی هغه هم په یوه بڼه نه په یوه بڼه له ځوانانو اخلی او په یوه ډیر بد حالت یی په قاچاقی بڼه له دی هیواد نه و باسی.

فاطمه غزال حبیب  مسوول برنامه های  مرکز فرهنگی و تعلیمی بریتانیا در کابل

جوانان باید عرض نمایم که نیروی تازه وارد در اجتماع هستند که توانایی ساختن اجتماع را با معیار های عالی دارا میباشند .در زندگی اگر همیشه بر یک مفکوره و راه پیش برویم هیچ وقت نمیتوانیم به جای برسیم چون قانون زندگی بر تغیر استوار هست. و تغیر زندگی و اجتماع را همین جوانان ایجاد میکنند

نقش جوانان همان تغیر مثبت میباشد که هر فامیل، هر جامعه و هر کشور ضرورت دارد. برای هر اجتماع بازوان توانا ضرورت میباشد و بازو های توانایی همه اجتماعات ملی و بین المللی همین نیروی تازه وارد اجتماع هستند .متاسفانه این حقیقت فرار از کشور را ما باید قبول کنیم چون تعداد زیادی از جوانان ما از افغانستان بیرون شدند مگر من کاملا مخالف بیرون شدن جوانان از کشور هستم. اگر فامیل ها به هر نحوی از کشور بیرون میشوند و جوانان هم از این قانون پیروی میکنند . پس بالاخره چه کسی باید این کشور را بسازند .گاهی بعضی متن ها در حد یک شعار دیده میشود مگر اگر در عمق او متن برویم در حقیقت یک راه جدید هست که به ما میآموزد .

من به این مصرع شعر کاملا باور دارم

من اگر بنشینم تو اگر بنشینی چه کسی بر خیزد - من اگر بر خیزم تو اگر بر خیزی همه برمی خیزند.

من من حیث یک فرد کوچک این اجتماع خواستم  را به دو بخش تقسیم می کنم : اول اینکه جوانان عزیز من ، نیروی قوی و ستون اساسی این اجتماع درد دیده لطفا بمانید و بسازید این کشور را. در این موقعیت حساس فرار و مهاجرت یک دلیل قانع کننده نیست .دوم : میخواهم التماس کنم که وقتی ما مسلمان ،افغان نامیده میشویم پس چرا ما میخواهیم خود مانرا جدا کنیم. بجای ضربه زدن به یکدیگر و آینده و بجا گذاشتن یک تاریخ خراب به آینده . کنار هم بمانیم و ورق پر افتخار را در کتاب تاریخ حفظ کنیم ، حس تحمل پذیری قوی را ایجاد کنیم و از خوشی و پیشرفت یکی خوشحال شویم.

فاروق جان منګل استاد پوهنځی ژوناليزم پوهنتون شيخ زايد

له هېواده د ځوانانو او په ځانګړي ډول د کدرونو، باتجربه او مسلکي کسانو تيښته خورا ناوړه عواقب ددې هېواد او وګړو لپاره لري. نږدې تيرو څلورو لسيزو کورنيو ناخوالو او جنګ جګړو له امله په زرګونو دکار خلک له هېواده د باندې پدې مصروف دي، چې پرديو ته هېوادونه جوړ کړي. اوس هم ورته حالت روان دی، پدې وطن کې پر ځوانانو کار شوی، د زده کړو زمينه ورته برابره شوې او کله، چې له دوی د ګټې اخيستنې وخت راځي دوی له هېواده تيښته کوي. اصلاً داچاره نه ددوی، نه ددوی د کورنۍ او نه هم ددې هېواد لپاره په ګټه ده.

وړانديز مې د يوه ځوان په حيث دادی، چې راځي ددې نسل ځوانان خپل ځانونه سپر کړو، قرباني ورکړو ، لوږه او تنده تيره کړو ترڅو دا هېواد مو د راتلونکو نسلونو لپاره ښيرازه کړو. له هېواده تيښته د هېوادنيو ستونزو، روان بحران او هر ډول مشکلاتو دحل لاره نه ده ، بلکې دا چاره مو نه يوازې دا چې ستونزې مو ناحله پاتې کوي بلکې په نړيواله کچه مو پرستيژ ، افغانيت ، حيثيت اوغيرت ته صدمه رسوي.