جوانان آینده یک دولت اند

جوانان آینده یک دولت اند

فردین فیض زاد، دانشجوی علوم سیاسی

در این که جوانان ستون فقرات جامعه را تشکیل میدهد شکی نیست ، اما اینکه ازا ین قشر چگونه و در کجا ها استفاده شود، حرفیست بسا مهم.  کشور های جهان سومی از داشتن دولت های قدرتمند رنج می برند. افغانستان نیز از جمله کشورهای است که شامل جهان سومی می باشد. امروزه قشر جوان نقش خیلی کمرنگی دارد، در حالیکه این قشر از مهمترین عامل پیشرفت جوامع بشمار میاید.

جوانان آینده یک دولت اند و  در واقع توجه به قشر جوان توجه به آینده یک کشور است.  کشور هایی مترقی برای اینکه جوانان شان ذهنیت این را داشته باشد تا در اینده ها از کشور شان پاسداری کنند، از زمان تولد طفل تا دوره جوانی برای آنان برنامه ریزی میکنند. عکس این موضوع را میشود در کشور هایی جهان سوم اشاره نمود. امروزه جوانان کشور های مثل افغانستان یا در راه اروپا جان میدهند و یا هم به کارهای خلاف قانون رو می اورند و یا هم به گروه هایی ضد دولتی و افراط گرا می پیوندند.

با این حال گزارش جدید صندوق سازمان ملل متحد نشان میدهد که 60 درصد نفوس افغانستان کمتر از 25 سال سن دارد و در این گزارش افغانستان کشور جوانان نام گذاری شده است. این در حالیست که بیشترین  مهاجرین اروپا را افغانان تشکیل میدهد که اکثریت انان را جوانان این کشور تشکیل میدهند. در بحران پناهجویان به اروپا افغانستان در رده دوم قرار داشت که بعد از سوریه بیشترین مهاجر را به اروپا داشته است در حالیکه وضیعت امنیتی افغانستان به مانند سوریه بدتر نیست.

در این میان فیصدی کمی از مهاجرین افغان به اروپا را افراد بیسواد تشکیل میدهد که این خود ضایع نیروی کاربرای کشوری مثل افغانستان است.

اما یک عده بزرگ که توان رفتن به اروپا را ندارند و در داخل کشور هم زمینه کار برای شان فراهم نیست چه باید بکنند؟

در این گونه شرایط به یکی از دو گزینه متوسل خواهند شد. دست به کار های خلاف قانون میزنند و یا هم به گروه هایی ضد دولتی و حکومتی که اغوش شان همیشه برای جوانان باز است می پیوندند. بعداً این گروهای رادیکال افراطی ذهنیت خام جوانان را شست و شو داده و آنان را علیه ملت و دولت شان تجهیز می دارند و از آنها در حملات انتحاری و تخریب کارانه در میدان های نبرد خود استفاده جنگی و ابزاری می برند.

 نبود سواد کافی از جمله عامل دیگریست که سبب پیوستن جوانان به گروه هایی افراط گرا بخصوص در کشوری مانند افغانستان می شود که گروه های افراط گرای اسلامی فعالیت. این گروه های تروریسی جوانان را با حرف های گویا دینی وادار میسازند تا در برابر دولت شان بجنگند.

 امروزه شاهدیم که جوانان زیادی در صفوف گروه های ضد دولتی بنام جهاد در مقابل نیرو هایی امنیتی کشور در حال نبرد اند. با این حال موضوع بیسوادی باعث شده تا بعضی از خانواده ها با دستان خود جوانان شان را به مدارس دینی که در خارج از کشور قرار دارند برای کسب تعلیمات دینی بفرستند، اما غافل از اینکه اینها مدارس دینی نه، بلکه مدارس تروریستی اند. از سوی هم چندی قبل شورای امنیت سازمان ملل نیز با تصویب قطعنامه ای بر نقش جوانان بعنوان نیروی موثر برای ایجاد بنای صلح و مقابله با افراط گرایی تاکید کرد.

احمد الهنداوی نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در امور مربوط به جوانان این قطعنامه را دستاورد چشمگیر در جهت تغیر ذهنیت حاکم در موردجوانان و اذعان به نقش برجسته ایی که می توانند در بنای صلح جهانی داشته باشند توصیف کرد. پس برای اینده بهتر می باید جوانان با تعهد و تحصیل کرده داشته باشیم.